پل طبیعت تهران

پل طبیعت تهران کجاست؟

پل طبیعت که از جاهای دیدنی تهران است، روی اتوبان مدرس احداث شده است و پارک طالقانی را به پارک آب و آتش متصل می‌کند. موقعیت مکانی مناسب آن باعث شده است که دسترسی به آن به‌وسیله مترو، اتوبوس، ماشین شخصی یا تاکسی میسر باشد.

دسترسی به پل طبیعت با مترو

برای رفتن به پل طبیعت با مترو می‌توانید در ایستگاه مترو پل طبیعت یعنی ایستگاه شهید حقانی واقع در خط یک مترو از قطار پیاده شده و پس از خروج از ایستگاه به‌سمت پارک طالقانی بروید و از پیاده‌راه چوبی و زیبای آن خود را به پل طبیعت برسانید.

پل طبیعت، پارک طالقانی و پارک آب و آتش را به هم متصل می‌کند.

همچنین اگر قصد رفتن به پل طبیعت از سمت پارک طالقانی را دارید، می‌توانید از بزرگ‌راه شهید حقانی استفاده کنید و پس از عبور از چهارراه جهان کودک و پل بزرگ‌، به خیابان فرعی پارک طالقانی بروید و در پارکینگ بزرگ آن خودروی خود را پارک کنید. 

برای دسترسی به پل طبیعت از طرف پارک آب و آتش، در خیابان جردن (نلسون ماندلا) به‌سمت شمال بروید، سپس در بزرگراه حقانی شرق وارد خیابان شهیدی شوید و پس از پارک ماشین، از ورودی پارک آب و آتش در این خیابان به‌طرف پل طبیعت حرکت کنید. نکته قابل‌توجه اینکه دو پارکینگ خودرو در خیابان شهیدی برای استفاده عموم وجود دارند.

برای دسترسی به پل طبیعت از طریق اتوبوس باید خودتان را به پل سید خندان یا میدان ونک یا میدان رسالت برسانید و سوار اتوبوس‌های خط ونک-رسالت شوید. اگر به‌سمت ونک راهی شدید، در آخرین ایستگاه پیاده شوید و اگر به‌سمت رسالت می‌روید، اولین ایستگاه را برای پیاده‌شدن انتخاب کنید. سپس با پای پیاده به بوستان آب و آتش بروید و از آنجا وارد پل طبیعت شوید.

• آدرس: تهران، میدان ونک، بزرگ‌راه حقانی، بعد از چهار راه جهان کودک، پارک آب و آتش
• هزینه ورودی پل طبیعت: رایگان
• ساعت کار پل طبیعت تهران: ۶:۰۰ تا ۲۴:۰۰

معرفی پل طبیعت

پل طبیعت که یکی از نمادهای شهر تهران به شمار می‌رود، چشم‌اندازی کم‌نظیر از پایتخت ایران را پیش روی شما قرار می‌دهد؛ ضمن اینکه به‌لطف فضا و امکاناتی نظیر کافه‌ها و رستوران‌ها می‌توانید ساعاتی را روی پل خوش بگذرانید و با عکاسی و گرفتن سلفی این لحظه‌ها را برای همیشه ثبت کنید.

پل طبیعت بزرگترین پل غیرخودرویی خاورمیانه و نخستین پل غیرخودرویی ایران است

پل سه طبقه طبیعت در منطقه عباس‌آباد تهران، یک پل پیاده‌رو است که دو پارک اصلی پایتخت را به هم متصل می‌کند. ساخت این پل در پاییز ۱۳۸۹ آغاز شد و در پاییز ۱۳۹۳ پایان یافت. این پل با سازه منحصربه‌فردش، جوایز بین‌المللی متعددی همچون جایزه معماری آقاخان ۲۰۱۶ میلادی را کسب کرده و بارها و بارها بر سر زبان‌ها افتاده است. از پل طبیعت به‌عنوان بزرگ‌ترین پل غیرخودرویی خاورمیانه و نخستین پل غیرخودرویی ایران یاد می‌کنند.

وقتی روی این پل می‌ایستید، شاه‌راه‌های اصلی تهران یعنی اتوبان مدرس، همت و حقانی زیر پایتان است. علاوه بر این، می‌توانید منظره زیبای پارک طالقانی، فانوس دریایی پارک بنادر، برج پرچم، برج‌های آتش در پارک آب و آتش و گنبد مینا را نظاره‌گر باشید که از جاذبه های اطراف پل طبیعت هستند. کمی که سرتان را بالا بیاورید و به افق بنگرید، دامنه جنوبی رشته کوه البرز و کوه دماوند را خواهید دید.

طبقات پل طبیعت تهران

• طبقه اول: در طبقه اول پل طبیعت، فضاهایی برای شکم گردی در نظر گرفته شده است تا در کنار گشت‌وگذار خود بتوانید از طعم لذیذ غذاهای ایرانی و فرنگی در محیط سرسبز و نمای دیدنی این منطقه لذت ببرید. فودکورت پل طبیعت، از فودکورت‌ های مشهور تهران، در ضلع شرقی پل قرار دارد و شامل چندین کافی‌شاپ، رستوران ایرانی و فست فود می‌شود که برای حدود ۳۰۰ نفر ظرفیت دارد. مساحت این طبقه حدود ۱۴۵۰ متر مربع است و دیوارهای آن با شیشه پوشانده شده‌اند.
• طبقه دوم: این طبقه که مساحتش به حدود ۲۸۷۰ متر مربع می‌رسد، فضای دنجی دارد و به‌لطف نیمکت‌هایی که در بخش‌های مختلف آن گذاشته شده است، می‌توانید قدری خستگی در کنید و از آرامش و این همه زیبایی نهایت استفاده را ببرید.
• طبقه سوم: اگر به طبقه سوم پل طبیعت بروید که ۵۷۱ متر مربع مساحت دارد، چشم‌انداز فوق‌العاده‌ تهران به‌خصوص هنگام غروب خورشید هوش از سرتان می‌برد. این طبقه بهترین جای پل برای برای پیاده‌روی و قدم‌زدن است؛ مخصوصا که دو سکوی تماشا در بخش شمالی و جنوبی آن وجود دارد که می‌توانید هم به تماشای مناظر اطراف مشغول شوید و هم عکس‌های درجه یکی به‌ویژه در زمان غروب خورشید بگیرید. همچنین در شب‌های پل طبیعت که این سازه پر از رنگ و نور می‌شود، می‌توان سوژه‌های نابی شکار کرد.

از آنجا که پل طبیعت به‌عنوان بزرگ‌ترین پیاده‌راه تهران، دو پارک طالقانی و آب و آتش در زمین‌های عباس‌آباد را به هم متصل می‌کند؛ از هر دو پارک امکان ورود به پل وجود دارد. به این ترتیب، پل طبیعت صرفا برای اتصال دو نقطه به یکدیگر نیست و از هر دو طرف می‌توان به پل دسترسی داشت. نورپردازی‌های زیبا، این پل را به یکی از دیدنی های تهران در شب تبدیل کرده‌اند.

معماری پل طبیعت

پل طبیعت از سه طبقه تشکیل شده است و طبقه اول، دوم و سوم به‌ترتیب ۱۴۵۰، ۲۸۷۰ و ۵۷۱ متر مربع هستند. این پل که ۲۷۰ متر طول دارد و وزن کل سازه فلزی آن برابر با ۲۰۰۰ تن است، بزرگ‌ترین پل غیرخودرویی ایران به حساب می‌آید. مساحت اين پل حدود ۷۰۰۰ متر مربع است كه ۴۸۰ متر مربع به رستوران‌ و كافی‌شاپ و ۷۲۰ متر مربع به فضای سبز اختصاص دارد. چند ایده اصلی برای طراحی پل طبیعت در نظر گرفته شده است که در ادامه به اختصار مطرح می‌کنیم:

۱. پل‌ها معمولا مسیرهایی برای عبور و گذشتن از نقطه‌ای به نقطه دیگر هستند؛ اما این پل از همان ابتدا به‌عنوان جایی برای ماندن طراحی شد. وقتی این پل دو پارک را به هم وصل می‌کند، خود می‌تواند بخشی از آن باشد و با داشتن نیمکت، رستوران و فضاهای نشستن، برای تفریح استفاده شود.

۲. پل طبیعت صرفا دو نقطه (پارک) را به هم متصل نمی‌کند و بیش از یک ورودی دارد و انشعاب‌های آن به نقاط مختلف پارک منتهی می‌شوند.

۳. رازآلود بودن نیز بخشی از اهداف این پروژه بوده است. به‌طور کلی پل‌ها معمولا یک مسیر صاف دارند که انتهای آن از همان ابتدا دیده می‌شود. پیچ‌وخم‌ها و قوس‌های موجود در پل طبیعت مانع از دیدن انتهای آن می‌شود و همین موضوع به جذابیت پل افزوده است.

۴. با توجه به وجود دو پارک با تعداد زیادی درخت در طرفین پل، در این پروژه سعی شد مکان‌هایی با کمترین درخت را برای ستون‌ها و نقاط ابتدایی و انتهایی پل در نظر بگیرند تا به این ترتیب، کمترین صدمه به درختان و محیط زیست وارد شود.

۵. سازه و معماری پل طبیعت از هم مجزا نیستند و علت ساخت پل به‌صورت سه طبقه برای این بود که معماری فدای ایستایی و ثبات پل نشود. کلیه عناصر پل علاوه بر اینکه به فرم معماری کمک کرده‌اند، از نظر سازه‌ای باعث ایستایی پل شده‌اند.

۶. طراحی پل به‌صورت ترکیبی از چند منحنی است که موجب می‌شود، مناظر پیش روی گردشگران، بی‌نهایت باشد. در این طرح، از آنجایی که انتهای مسیر مشخص نیست، گردشگر به‌جای رفتن، سرعتش را کم می‌کند و به گشت‌وگذار می‌پردازد.

۷. از آنجایی که در هر دو سمت پل، به‌خصوص در سمت پارک طالقانی، درختان زیادی وجود دارد، تلاش شد نقاطی که کمترین درخت را دارند، برای محل ستون‌ها و نقاط ابتدا و انتهای پل انتخاب شوند. همچنین تعداد ستون‌ها و نقطه اتکاشان روی زمین به کمترین تعداد ممکن رسانده شد تا مداخله در طبیعت به حداقل برسد.

برای ساخت پل علاوه بر استفاده از مصالح و لوله‌های خاص، بالاترین استانداردها و ضریب ایمنی رعایت شده است تا پل طبیعت ۱۰۰ سال عمر کند و در برابر بلایای طبیعی همچون زلزله بالای هفت ریشتر، مقاوم باشد. هزینه ساخت پل طبیعت، حدود ۱۸ میلیون دلار بوده است. علاوه بر این، یکی از ویژگی‌هایی که پل طبیعت را منحصربه‌فرد می‌کند، ۱۴۰۰۰ قطعه فولادی است که در ارتفاع ۴۰ متری زمین برشکاری، مونتاژ، نصب و جوشکاری شده‌اند.

طراح پل طبیعت کیست؟

معمار و طراح پل طبیعت، لیلا عراقیان و علیرضا بهزادی از گروه «سازه‌های پارچه‌ای دیبا» هستند. لیلا عراقیان که در ۱۸ مهر سال ۱۳۶۲ به دنیا آمد، فارغ‌التحصیل کارشناسی معماری از دانشگاه شهید بهشتی و کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه UBC کانادا است.

پیش از پل طبیعت، طراحی و اجرای دو پروژه آمفی‌تئاتر آب و آتش و پل ابریشم‌ ۲ با پوشش بازار گل و گیاه و همین طور سایبان‌های کوچک بوستان بنادر به این شرکت محول شده بود که سربلند از آن بیرون آمدند. در ادامه از طرف مسئولان شرکت نوسازی عباس‌آباد برای شرکت در مسابقه طراحی یک پل پیاده دعوت می‌شوند که طرح مشترک لیلا عراقیان، علیرضا بهزادی و سحر یاسایی به‌عنوان طرح برگزیده انتخاب می‌شود. هدف اصلی طراحی پل این بود که جایی برای ماندن باشد، ضمن اینکه ایجاد مبلمان و فضاهای سبز باعث پیوستگی دو پارک شود و بخشی از هر دو پارک به شمار رود.

کانسپت پل طبیعت

پل طبیعت سازه‌ای با طراحی ارگانیک و شبیه به درختش به‌طور کامل با محیط زیست سازگار است و همین شکل درختی ستون‌ها به‌نوعی ادامه‌دهنده پیوستگی دو فضای سبز توسط این پل است. لیلا عراقیان، طراح پل طبیعت، درباره کانسپت پل طبیعت می‌گوید:

پل طبیعت تهران، پیکره‌اش را از سی و سه پل اصفهان (که به‌نوعی پل طبیعت اصفهان به شمار می‌رود) الهام گرفته؛ مکانی که نامش، حکایت از ۳۳ قوس بر پیکره آن پل دارد؛ اما حسی که به بازدیدکنندگان دست می‌دهد، بی‌شباهت به دیدار از پل خواجو نیست؛ مکانی که مرکز دیدارهای عمومی، شعرخوانی و چایخانه‌های سنتی بوده است.

او درباره ایده طراحی این پل توضیح می‌دهد که:

روزی با همكارم در كوچه‌های تهران قدم می‌زدیم، به كوچه‌ای رسیدیم که پلی از روی یک رودخانه می‌گذشت. مبلی قدیمی هم جلوی یکی از خانه‌ها قرار داشت.‌ مبل را كشیدیم و روی پل گذاشتیم. به این فكر كردم كه چرا همیشه باید فقط از روی پل رد شویم؟ چرا فرصتی نیست كه بتوانیم روی آن استراحت و فضای جدیدی را تجربه كنیم؟ این مسئله در ذهنم باقی ماند تا زمانی كه مسابقه پل طبیعت مطرح شد. اولین چیزی كه به نظرم رسید این بود كه این پل باید جایی باشد كه آدم‌ها بتوانند روی آن استراحت و تفریح کرده، با خیال راحت و بدون عجله روی آن مكث كنند و به منظره‌های اطراف بنگرند. بعد هم نكته‌های دیگری به آن اضافه شد، نظیر اینكه پرپیچ‌وخم باشد تا انتهای مسیر دیده نشود و افراد احساس كشف كردن و آزادی عمل داشته باشند.